Κάθε 28
Οκτωβρίου γιορτάζουμε το ΟΧΙ στους
Ιταλούς το 1940, που αμέσως μετά υπήρχαν
και υπάρχουν πολλά ΟΧΙ που έπρεπε και πρέπει να πούμε και δεν είπαμε
ποτέ, ακόμα και σήμερα δεν τολμάμε
ομόφωνα να τα πούμε.
ΟΧΙ Στην διασπασμένη εθνική αντίσταση.
ΟΧΙ Στους δοσίλογους……
ΟΧΙ Στους κάθε είδους συνεργάτες των Γερμανοϊταλών.
ΟΧΙ Στις εχθροπραξίες μεταξύ των αντιστασιακών στρατών κ.λ.π.
ΟΧΙ Στις εκτελέσεις αιχμαλώτων από τους
αντιστασιακούς στρατούς και από
τους ΄Ελληνες συνεργάτες των Γερμανών.
ΟΧΙ Στις ανταρσίες στην Αίγυπτο, που προώθησαν τη Βρετανική κηδεμονία.
ΟΧΙ Σε αυτά που έγιναν μετά την συνθήκη της
Βάρκιζας 12-2-1945 με την Λευκή
Τρομοκρατία και το κύμα αντεκδικήσεων…….
ΟΧΙ Στον Εμφύλιο, που δημιουργήθηκε από το
προηγούμενο
ΟΧΙ Σε αυτά που έγιναν μετά τον εμφύλιο.
ΟΧΙ Στην ανικανότητα να συγχωρέσουμε και να ομονοήσουμε
εκατέρωθεν.
ΟΧΙ Στις
εξορίες εντός και εκτός Ελλάδος.
ΟΧΙ Στην κηδεμονία… Μετά τον πόλεμο, είμαστε στους νικητές με
μεγάλες
θυσίες
και μας έγιναν οι σύμμαχοί μας, κηδεμόνες, οι οποίοι, μόνο κακά μας
προξένησαν,
μας έσπρωξαν περισσότερο προς τον εμφύλιο (διαίρει
και
βασίλευε), παρά βοήθησαν να τον αποφύγουμε, γιατί αν το ήθελαν με τα
μέσα που διέθεταν, όχι μόνο
στρατιωτικά αλλά και πολιτικά δεν θα είχε
γίνει ο
εμφύλιος…..(εμείς απλά φανήκαμε
κουτορνίθια……).
ΟΧΙ Στα έκτροπα που γίνονται κατά τον εορτασμό,
γιατί βεβηλώνεται η θυσία
των
αγωνιστών της Πίνδου του Ρούπελ της αντίστασης κ.λ.π.. Γιατί πρέπει
να
τα κάνουν τέτοια μέρα, δεν υπάρχουν
άλλες να κάνουν ότι θέλουν, αφού
έτσι και αλλιώς με αυτούς που τα βάζουν, μετά από λίγο θα τους
ξαναψηφίσουν………
ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ ατελείωτα ….
Τελικά 73 χρόνια μετά το ΟΧΙ, αφού δεν είπαμε
τα ΟΧΙ
που έπρεπε, λέμε όμως άλλα ΟΧΙ (που δεν πρέπει), ΟΧΙ στο να γίνουμε
κράτος, στο
να βρούμε την ταυτότητά μας, το δρόμο μας (από πού ερχόμαστε και που
πάμε), τι θέλουμε, τι ζητάμε, τι πρέπει να κάνουμε, ποιοι πρέπει να
μας κυβερνήσουν και πως,
τι θέλουμε από τους ευρωπαίους, τι μπορούμε να πάρουμε, τι
μπορούμε να δώσουμε, να σταματήσουν οι κάθε είδους φελλοί να επιπλέουν στη
σημερινή κοινωνία, βουλευτάδες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.λ.π.,να υπάρχει
αξιοκρατία, να γίνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ, γιατί η εικόνα που δείχνουμε, είναι κατάμαυρη
και δεν ξεχωρίζεις τίποτα….όλα «μπάχαλο»..
΄Ενα κράτος που
δεν είναι κράτος…..
Ανδρέας.
Η. Κόκκορης.