Από πολύ μικρός, άκουγα
για τα κάθε λογίς
κουτσομπολιά που έλεγαν πίσω από
τις πλάτες των ανθρώπων, οι γυναίκες
στις «ρούγες» και οι άνδρες στα καφενεία.
Σιγά-σιγά, κατάλαβα ό τι στα μικρά μέρη
(μικρό χωριό κακό χωριό, τα λίγα σπίτια), επειδή δεν έχουν να ασχοληθούν με
πολλά πράγματα, ασχολούνται με το τι
κάνει ο διπλανός τους, ο γείτονας , ο γνωστός, ο συγγενής και όπως συμβαίνει με το «χαλασμένο τηλέφωνο», από στόμα
σε στόμα, στο τέλος το άσπρο γινόταν
μαύρο και η αλήθεια, ψέμα.
Πολλές φορές όμως, αν κάποιοι είχαν «διαφορές»
με κάποιους ή
για άλλους λόγους ( άβυσσος η
ψυχή του ανθρώπου), η αλήθεια γινόταν συνειδητά ψέμα και όλα αυτά. αφού δεν λέγονταν κατά
πρόσωπο, ήταν χωρίς κανένα κόστος,
Αυτό το φαινόμενο, έχει εξελιχθεί τελευταία
στο διαδίκτυο και ο καθένας μπαίνει και γράφει ανώνυμα ότι θέλει, το τραγελαφικό είναι που γράφουν πολλοί ότι τους ενοχλεί
το ανορθόγραφο ή το γράψιμο με
ξένους γραφικούς χαρακτήρες, και δε τους ενοχλεί το ανώνυμο, αν είναι δυνατόν…….
Διαβάζουμε από ανώνυμους απίθανα
πράγματα, αυτά όμως θα έπρεπε να έχουν όνομα, να αναλαμβάνει
αυτός που τα γράφει και την ευθύνη αυτών
που γράφει, διαφορετικά, καλό είναι να
μη γράφουνε και να μη τα δημοσιεύει ο κάθε υπεύθυνος. τίποτα υο ανώνυμο που
θα κατηγορεί ή θα συκοφαντεί κάποιον,
γιατί μετά αυτός που κατηγορείται άντε να αποδείξει ό τι
«δεν είναι ελέφαντας»…
Πρόσφατα
κυκλοφορούν και γραπτές ανώνυμες
καταγγελίες, που ρίχνουν σε πολυσύχναστα
μέρη, που και αυτές σε τελική ανάλυση έχουν τον σκοπό τους, να συκοφαντήσουν, ποιος ξέρει για ποιους λόγους, πολιτικούς,
ερωτικούς, επαγγελματικούς κ.λ.π. ( η άβυσσος…. που προανέφερα……
Αυτή η μέθοδος, θυμίζει σε μικρότερη
έκδοση, τα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου, τότε που η ανθρώπινη
ζωή είχε πολύ μικρό
κόστος και η εξόντωση, αντιπάλων, αντίζηλων, ανθρώπων που είχαν
κτηματικές
διαφορές ή οικονομικές διαφορές, π.χ. χρώσταγε
σε κάποιον χρήματα, τον
κατέδιδες στις κατοχικές δυνάμεις ότι έκανε αντίσταση ή το έδειχνες
ανώνυμα φορώντας; την κουκούλα και τον
εκτελούσαν αμέσως το ίδιο και στον εμφύλιο τον κάρφωνες σαν αντίθετο
τους και τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι, μετά ο ανώνυμος
έλυνε τα προβλήματά του.
Σε μια μικρή κοινωνία, όλα αυτά δεν έχουν
θέσει και πρέπει αυτά τα φαινόμενα να απομονωθούν, πρέπει να βγουν οι κουκούλες, να σταματήσουν
οι πισώπλατες μαχαιριές, ή έχεις το θάρρος να το καταγγέλλεις επώνυμα ή δεν έχεις το θάρρος, φοβάσαι,
η σκέπτεσαι υο κόστος που θα έχει
η καταγγελία σου και δεν μιλάς ……
Το
κόστος της καταγγελίας, μπορεί να
είναι μεγάλο, γιατί θα δεχθεί αυτός που καταγγέλλει, πόλεμο από αυτόν που
καταγγέλλει και τους περί αυτόν
συγγενείς και φίλους κ.λ.π., γιατί κακά τα ψέματα έχουν γίνει καταγγελίες,
επώνυμες 100 % και αυτός που τις έκανε
δέχθηκε πόλεμο, γιατί είχε δίκιο, αλλά δεν έπρεπε να θίξει ή αν θέλετε
να πω διαφορετικά να «ξεβρακώσει» κάποιον, γιατί έπρεπε να του το πει από πριν για να μην φοράει «μπαλωμένο και
βρώμικο βρακί» και το δει ο κόσμος κατά
το «ξεβράκωμα»…… Πρέπει να του το λέει από πριν και ο κόσμος να βλέπει ότι το «βρακί»
είναι καθαρό δεν είναι μπαλωμένο, αποπροσανατολισμός για να πάει
περίπατο η καταγγελία, δυστυχώς αυτοί είμαστε και έτσι και αλλιώς, τίποτα δεν
είναι τυχαίο, για την κατάντια μας και την κατρακύλα μας……….
Ανδρέας
Η. Κόκκορης
