ΜΙΑ ΑΠΟ ΄ΤΑ ΙΔΙΑ ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ

 Τον Ιανουάριο του 2013 είχα γράψει: ΠΑΛΙ  ΚΑΤΙ  ΒΡΩΜΑΕΙ- ΜΑΛΛΟΝ ΠΟΛΛΑ ΒΡΩΜΑΝΕ   

 Πριν 18 μήνες  (ΙΟΥΛΙΟΣ 2011)  

 Για τον πρωθυπουργό  (Γ.Παπανδρέου) να ρωτήσω κάτι: οι Γερμανοί  ….. γιατί τίμησαν τον Πρωθυπουργό μας με την Quadriga (τέθριππο με οδηγό την πτερωτή Νίκη, που είναι το σύμβολο του Βερολίνο πάνω από την πύλη του Βρανδεμβούργου)»   

     Το άξιζε τότε; ……….

     Η απάντηση δόθηκε από μόνη  της: τον τίμησαν για να συνεχίσει  το παιχνίδι τους……       

     Τώρα  τίμησαν το νυν πρωθυπουργό (Α.Σαμαρά) οι Ευρωπαίοι,  με ποιο «αλισβερίσι», θα απαντηθεί μόνο  του,  με τον καιρό…..

      Και οι δύο περιπτώσεις,  έγιναν  για λαϊκή κατανάλωση,  για εφησυχασμό, του λαού ότι οι πρωθυπουργοί   είναι σε καλό δρόμο  και τους δίνουν την  βοήθεια για να μας χώσουν ακόμη ποιο βαθιά στο χάος…..
     ΄Εγιναν με τον προηγούμενο  όλα  μπάχαλο, θα γίνουν   και με τον τωρινό (μακάρι να βγω ψεύτης) ».

     Τώρα η συνέχεια ίδια, με διαφορετική  σκηνοθεσία .

     Υποδέχτηκαν τον νυν πρωθυπουργό (Τσίμπρα) στο Βερολίνο,  με τέτοιες τιμές λες και ήταν ο πλανητάρχης Ομπάμα, μας έχουν φτύσει γενικώς οι Ευρωπαίοι, και μας κοροϊδεύουν, για να περάσουν σιγά –σιγά τα μέτρα τους και με το νυν πρωθυπουργό……

     Υπερτιμούν τους πρωθυπουργούς μας, με διαφορετικούς τρόπους, τρώμε το κουτόχορτο εμείς και στη συνέχεια  τρώμε πιο εύκολα  τις σφαλιάρες από τους ¨ανεβασμένους¨ πρωθυπουργούς μας…….

     Η νέα κυβέρνηση πανηγύρισε 2 επιτυχίες στην  Ευρώπη, η μία με τον Βαρουφάκη (με την παράταση) και η άλλη με την υποδοχή του Τσίμπρα και κάποιος είπε σε φίλο του:  έχουν άλλες 68 επιτυχίες, ο άλλος δεν κατάλαβε και  τον ρώτησε τι εννοεί, με τις άλλες 68 και έλαβε την αποστομωτική απάντηση: έχουν να κάνουν άλλες 68 επιτυχίες  στην Ευρώπη για να φτάσουν τις 70 που είχαν ο Γιωργάκης με τον Αντωνάκη, οι οποίοι είχαν πανηγυρίσει τόσες επιτυχίες όταν γύριζαν από τις διαπραγματεύσεις  τους,  στην Ευρώπη.,,,,,, ΄Εχουμε καιρό  για πανηγύρια μια και είμαστε κράτος για τα πανηγύρια.

     Συνεχίζουμε όλοι να ζούμε στον κόσμο μας, ο κόσμος όμως συνέχεια αλλάζει και εμείς μένουμε συνέχεια στην ουρά, αντί να  παραμερίσουμε τις όποιες   διαφορές μας,, πολιτικές,, κοινωνικές  κ.λ.π  και να προχωρήσουμε με μόνο γνώμονα το συμφέρον του τόπου, είμαστε όλοι τραλαλά-τραλαλά.-

     Όσα χρόνια μπορώ να θυμάμαι, η οικονομία, η κοινωνία και γενικά το κράτος βαδίζει στο άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα και το λαό π…, καιί  οι υπεύθυνοι να κρατάνε την καρέκλα τους, καρεκλοκένταυροι του διαβόλου, να παίρνουν «ρατσιστικά» (αυτοκίνητα, , γραφεία τηλέφωνα, εισιτήρια κ.λ.π.), λες και είναι οι εκλεκτοί του θεού  και διαφέρουν από τους υπόλοιπους πολίτες που κατά το νόμο είναι όλοι ίσοι  

     Οι βουλευτές που δεν πήραν υπηρεσιακό αυτοκίνητο, από τη νέα βουλή, είναι λιγότεροι από 50, παρά τα όσα έλεγαν πριν, άλλοι είπαν ότι θα τα κρατήσουν για ένα χρόνο μόνο, μπούρδες, ο χρόνος που λένε είναι  προσωρινή υπεκφυγή  και μόνο, μετά από ένα χρόνο «ποιος ζει και ποιος πεθαίνει»…..

     Παρακάτω δημοσιεύω ένα ποίημα του Γ.Σουρή που έγραψε πριν από 120 χρόνια και είναι πάντα επίκαιρο και πρέπει όλοι μας να το βάλλουμε δίπλα στον καθρέφτη μας (καλημέρα), και να το διαβάζουμε κάθε πρωί και καθώς φορά που πηγαίνουμε στον καθρέφτη.

    Οι  βουλευτές μας πρέπει να το βάλουν και στο πολυτελές υπηρεσιακό αυτοκίνητο καθώς και στο έδρανό τους στη βουλή, μήπως και  αποκτήσουν λίγο φιλότιμο και λίγη αξιοπρέπεια…..

    Για να μην κάνουν και αυτοί  ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ  

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

   (Γ.ΣΟΥΡΗΣ)

                                                            ΑΝΔΡΕΑΣ  Η.  ΚΟΚΚΟΡΗΣ