12 Ιανουαρίου 2015

ΤΑΞΙΔΙΑ - ΔΡΟΜΟΙ -ΔΙΟΔΙΑ


«Χρόνους  πολλούς  μετά την αμαρτία»,  να έχω δικό μου αυτοκίνητο,  έκανα ένα ταξίδι  με Λεωφορείο  του ΚΤΕΛ.    
     Είναι αμαρτία να έχει κάποιος  αυτοκίνητο, γιατί  κυκλοφορεί  σε δρόμους ακατάλληλους, πληρώνει διόδια απαράδεκτα  (από τα πιο ακριβά στην Ευρώπη),  ασφάλειες, που είναι μόνο για να εισπράττουν, συμπεριφορά οδηγών  για ψυχιατρείο,
κυκλοφοριακή αγωγή  μηδέν, τεκμήρια για τα μεγάλα πιο ασφαλή  αυτοκίνητα, για τα οποία πληρώνεις τρελά τέλη κυκλοφορίας και τόσα άλλα…..
     Το ταξίδι ξεκίνησε πολύ πρωί και το πρώτο ταρακούνημα ήρθε  στο πρώτο χιλιόμετρο,  κατά τη διέλευση  μέσα από την κοίτη του ποταμού Δαφνώνα, που παρά την φιλότιμη προσπάθεια του οδηγού να αποφύγει τις γούβες και με  ταχύτητα σχεδόν μηδενική, το ταρακούνημα, ήταν εντονότατο  και  άλλους τους νανούρισε (μετά από λίγο από κάποιους ακουγόταν το κελάηδημα της μύτης τους, κοινώς ροχαλητό) και άλλους τους ανακάτεψε το στομάχι, όπως ο γράφων που έτρεξε μπροστά στην θέση των  «ατόμων με ειδικές ανάγκες» για να αποφύγει τυχών «πρόωρες εξαγωγές»…..
     Το ταξίδι μετά από λίγο έγινε αστικού λεωφορείου, μια και οι στάσεις ήταν κάτι παραπάνω  από συχνές, με αποκορύφωμα να περιμένει κάποια κυρία το λεωφορείο 100 μέτρα, ίσως και λιγότερο από την  στάση   κάποιου χωριού και σε κάποιο άλλο χωριό πάλι για 100 μέτρα  να ταλαιπωρούνται  ο οδηγός  οι ταξιδιώτες  για να περάσεις μέσα από στενούς δρόμους το λεωφορείο, αντί να το περιμένουν στον επαρχιακό δρόμο, στα 100 μέτρα που προανέφερα….
    Παραπάνω ανέφερα για 100 μέτρα και δεν σκέφτεται κανένας, πόσα χιλιόμετρα κάνουν κάποιοι από τα χωριά, το Λεωνίδιο, την Πραγματευτή, τα Π.Μέλανα, τον Τυρό, το ΄Αστρος κ.λ.π. για να πάνε στις στάσεις και να ταξιδέψουν.
     Εκτός από την χωρίς μέτρο αντιμετώπιση των ανθρώπων που προανέφερα και η συγκοινωνία γίνεται κουραστική για τους ταξιδιώτες και αποφεύγουν  όσοι μπορούν αυτό το ταξίδι.
     Σε τελική ανάλυση το ΚΤΕΛ χάνει επιβάτες, οι επιβάτες ταλαιπωρούνται   και η  διάρκεια του ταξιδιού επιμηκύνεται…..
     Το ταξίδι  συνεχίστηκε διασχίζοντας την Αργολίδα και εκεί οι δρόμοι αποδεικνύονται καρμανιόλες,  αφού από κάθε αγροτικό παράδρομο, πετάγονται τρακτέρ, αγροτικά αυτοκίνητα και δεν είναι μόνο το ξεπέταγμα που κάνουν, είναι η συνέχεια της πορείας τους,  που γίνεται με ταχύτητα χελώνας και αναρωτιέται κάποιος, αφού δεν βιάζονται, γιατί κάνουν «σφήνα» σε λεωφορεία που μεταφέρουν επιβάτες σε  νταλίκες που είναι φορτωμένες και σταματάνε δεν σταματάνε, υπάρχει
μυαλό στους πρασάδες  (Αργείτες) οδηγούς,  ή έχουν πρασόρυζο στο κεφάλι τους.
     Η συνέχεια της πορείας μας,  που γινόταν από την αρχή με ψιλοβρόχι,  είχε και ένα  ωραίο περιστατικό, μπροστά μας ήταν ένα αυτοκίνητο που δεν καθάριζαν οι υαλοκαθαριστήρες του καλά το παρμπρίζ (μπροστινό τζάμι του αυτοκινήτου ή αλλιώς ανεμοθώρακας), από τις λάσπες από τα προπορευόμενα αυτοκίνητα  και γι΄ αυτό, η ταχύτητά του ήταν περιορισμένη, ξαφνικά βλέπουμε να βγάζει ο οδηγός το χέρι  του από το παράθυρο κρατώντας  ένα μπουκάλι νερό και να ρίχνει πάνω στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου του….
     Το «στο ένα χέρι το τιμόνι στο άλλο χέρι το τσιγάρο….», άλλαξε λόγω της κρίσης και έγινε « στο ένα χέρι το τιμόνι στο άλλο χέρι το μπουκάλι….. », για να καθαρίσει το παρμπρίζ και να τρέξει πιο γρήγορα, αφού  θα βλέπει καλύτερα…..
      Το ταξίδι μου συνεχίστηκε, με δικό μου αυτοκίνητο, προς την Πάτρα, πληρώνοντας διόδια,  για μια διαδρομή της κακιάς ώρας, που ο μισός δρόμος ήταν με διαχωριστικούς κώνους λόγω των έργων  και ο άλλος με διπλή γραμμή, τα διόδια που πληρώνουμε για αυτό  το δρόμο, είναι ένα  «χαράτσι»  και μόνο, χωρίς  κανένα αντίκρισμα, θα πρέπει ή να βάλουν μια πινακίδα στα διόδια και να γράφει, «χαράτσι υπέρ των μεγαλοεργολάβων- εταιρειών»  η να τα καταργήσουν και να βάλουν 10 μπλόκα της τροχαίας και να γράφουν τις παραβάσεις  σε διπλή γραμμή και παραβάσεις ορίου ταχύτητας, αφού το 99% των οδηγών κάνουν και τις δύο παραβάσεις, αμέτρητες φορές και το κράτος θα εισέπραττε, πολύ περισσότερα χρήματα, από τα διόδια και θα ήταν και πιο δίκαιη η είσπραξή τους εν μέρει……
     Τελικά μας ξεζουμίζουν οικονομικά οι πάντες, δυσκολεύουν τη ζωή μας, χωρίς κανένα αντίκρισμα από τα διόδια σε δρόμους χειρότερους  από επαρχιακούς, μέχρι τα άλλα χαράτσια, που  αν και πληρώνουμε συνέχεια πολύ περισσότερα   μας προσφέρουν όλο και  λιγότερα, στην  υγεία, τους μισθούς, τις συντάξεις, στην κοινωνική μέριμνα  κ.λ.π.
      Καλά  ΤΑΞΙΔΙΑ, πληρώνοντας λογικά  ΔΙΟΔΙΑ, σε  ΔΡΟΜΟΥΣ  που να τα αξίζουν……

ΑΝΔΡΕΑΣ  Η.  ΚΟΚΚΟΡΗΣ